Συστημική Προσέγγιση                                                           

Στη Συστημική Προσέγγιση  αντιλαμβανόμαστε τον άνθρωπο ως ένα βιοψυχοκοινωνικό σύστημα που αλληλεπιδρά συνεχώς με άλλους ανθρώπους, έτσι  η σωματική και ψυχική του λειτουργία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις σχέσεις του τις κοινωνικές και ιδίως τις οικογενειακές. Ιδιαίτερα σημαντικοί θεωρούνται  οι ρόλοι που το άτομο κατέχει στην οικογένεια, η δυναμική που υπάρχει σε αυτή, ο τρόπος επικοινωνίας, καθώς και τα πιστεύω του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος.

Στο Ινστιτούτο ‘Λόγω Ψυχής’  ,όπου και έχω εκπαιδευτεί, η συστημική ψυχοθεραπεία εμπλουτίζεται με τη θεωρία του συναισθηματικού δεσμού, με την αφηγηματική οπτική, καθώς και με τα ανάλογα ευρήματα από τον κλάδο των κοινωνικών νευροεπιστημών που αφορούν τον εγκέφαλο και την λειτουργία του (SANE – System Attachment Narrative Encephalon ® ).

Θεωρία του Συναισθηματικού Δεσμού                                             

Η Θεωρία του Συναισθηματικού Δεσμού (attachment theory) του John Bowlby, μελετά τα γενεολογικά μοτίβα που μεταβιβάζονται από τους  γονείς στο παιδί, υποστηρίζοντας ότι διαμορφώνουν τον τρόπο σύνδεσης και με άλλους ανθρώπους, την αίσθηση συναισθηματικής ασφάλειας και την προσωπικότητα του ατόμου και στην μετέπειτα ζωή του. Το πώς  ανταποκρίνονται οι γονείς στις βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού από όταν γεννιέται, διαμορφώνει και τον δεσμό που θ’ αναπτύξει μαζί τους.

Αφηγηματική οπτική                                                                

Η αφήγηση που κάνουμε, οι ιστορίες που λέμε, νοηματοδοτούν την εμπειρία, το βίωμά μας. Η δομή, η συνοχή τους και το συναίσθημα που εμπεριέχουν, αντικατοπτρίζουν και σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική ασφάλεια ή ανασφάλεια ενός ατόμου. Το πώς ένα παιδί αντιλαμβάνεται τον εαυτό του κατασκευάζεται και με τον διάλογο που γίνεται με τους γονείς -συμπονετικό ή αυστηρό-ο οποίος εσωτερικεύεται και υπάρχει και στην ενήλικη ζωή του. Στην θεραπεία στόχος είναι η εύρεση και κατανόηση αυτών των εσωτερικών φωνών και κομματιών του εαυτού, και η ενίσχυση των πιο συμπονετικών και βοηθητικών.

Νευροεπιστήμες                                                                    

Τα ευρήματα των νευροεπιστημών επικυρώνουν την σημαντικότητα των πρώιμων εγγραφών και εμπειριών του παιδιού για την ενήλικη ζωή του. Παράλληλα αναδεικνύουν και την σημασία της πλαστικότητας του εγκεφάλου ο οποίος εξελίσσεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, δημιουργεί καινούργιες συνδέσεις και επανορθωτικές εμπειρίες όπως και αυτή της ψυχοθεραπείας.

Βιβλιογραφία

Androutsopoulou, A., Bafiti, T., & Kalarritis, G. (2014). The enriched systemic perspective SANE- System Attachment Narrative Encephalon: Selected training guidelines for clinical practice. Human Systems. The Journal of Therapy, Consultation and Training, 25, 2, 161 – 176